Zmagasz się z łysieniem po 40-tce? Poznaj metody na zakola
Łysienie prędzej czy później dotyka niemalże każdego mężczyznę. Oczywiście, zdarzają się ewenementy, które do dojrzałego wieku mogą poszczycić się piękną fryzurą, ale większość z nas pierwsze oznaki łysienia zauważa już między 20-30 rokiem życia. Czy możemy coś z tym zrobić?
Jakie są rodzaje łysienia?
Czy ktokolwiek może podać, jaki wiek jest dobry na łysienie? Może odpowiemy pierwsi – żaden. Problem ten albo się akceptuje, albo próbuje z nim walczyć, ale mało kto na wieść o łysieniu podskakuje z radości, a można by wręcz wysnuć tezę, że nie robi tego nikt.
Męskie łysienie może mieć naprawdę różnorodne podłoże. Chciałoby się, by zależne było ono wyłącznie od stresu, czy złej diety i owszem, czasem może tak być. Aczkolwiek 80% przypadków mężczyzn dotyka łysienie androgenowe, które jest zależne od androgenów.
Posługując się terminologią medyczną, łysienie androgenowe to rodzaj zaburzenia hormonalnego. Ma ono bezpośredni związek z przemianą testosteronu na dihydrotestosteron (DHT), który prowadzi do stopniowego zaniku mieszka włosowego. Kiedy zaczyna się ten problem? Jest to kwestia bardzo indywidualna, często zależna od czynników genetycznych.
Jak zdiagnozować problem?
Oczywiście to nie wszystkie rodzaje męskiego łysienia, aczkolwiek są na najbardziej popularne typy. W pozostałych 20% przypadków możemy mieć do czynienia z łysieniem:
- pospolitym,
- telogenowym,
- całkowitym,
- bliznowaciejącym,
- w przebiegu chemioterapii,
- trichotillomanym,
- okresowym,
- neurotycznym,
- anagenowym,
- dziedzicznym,
- wężykowatym,
- plackowatym,
- plackowatym rzekomym,
- rozlanym,
- dynamicznym,
- dyfuzyjnym.
W celu dokładnego zdiagnozowania przyczyny łysienia oraz wyboru odpowiedniej terapii należy skonsultować się ze specjalistą. Dzięki temu dowiemy się, co możemy zrobić w celu złagodzenia, zatrzymania lub cofnięcia męskiego łysienia.
ZOBACZ TAKŻE: Pokochaj siwiznę, nie farbuj. Specjaliści alarmują
Jak wyleczyć łysienie?
Istnieje wiele sposobów leczenia męskiego łysienia, zaczynając od zmiany diety i stylu życia, aż po leczenie farmakologiczne. W przypadku tego drugiego, w leczeniu miejscowym stosuje się zwykle minoksydyl w stężeniu 2-5%. Z kolei w długoterminowym leczeniu wykorzystuje się finasteryd, zatrzymujący wypadanie włosów.
Oczywiście, gdy problem jest już bardzo rozległy, możemy pokusić się o przeszczep włosów lub zastosowanie terapii z użyciem osocza bogatopłytkowego.
Źródło: uroda.abczdrowie.pl
